به بررسی انواع خال ها و نحوه برداشتن خال ها می پردازیم ، انواع خال ها شامل : مادرزادی ، دیسپلاستیک ، اکتسابی ، اسپیتز می باشد و نحوه برداشتن خال ها شامل : تراشیدن ، پانچ بیوپسی ، جراحی برشی ، لیزر ، کرایوتراپی ، قلم پلاسما و رادیو فرکانسی می باشد.
خالها عموماً بی‌خطر هستند و نیازی به درمان ندارند، اما در برخی موارد ممکن است به دلایل پزشکی یا برای بهبود ظاهر برداشته شوند. عمل برداشتن خال معمولا به‌صورت سرپایی انجام می‌شود و روش مناسب آن بستگی به نوع، اندازه و شرایط پوست دارد.
در این مقاله به بررسی انواع روش‌های برداشتن خال، مزایا و مراقبت‌های پس از درمان خواهیم پرداخت تا بتوانید آگاهانه‌ترین تصمیم را در این خصوص بگیرید.
عناوین مهم مقاله انواع خال ها و نحوه برداشتن خال ها
انواع خال ها و ویژگی‌های آن‌ها
روش برداشتن خالها با پانچ بیوپسی
جدا کردن خال ها از پوست با جراحی برشی
نحوه برداشتن خال با کرایوتراپی یا فریز کردن
برداشتن خال با روشRF یا رادیو فرکانسی
مراقبت‌های لازم بعد از برداشتن خال
نتیجه‌گیری درباره انواع خال ها و نحوه برداشتن خال ها
انواع خال ها و ویژگی‌های آن‌ها
خالها در انواع مختلفی ظاهر می‌شوند و برخی از آن‌ها بی‌خطر هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز به بررسی‌های پزشکی داشته باشند. در ادامه، چهار نوع رایج خال را معرفی می‌کنیم:
خال ها مادرزادی
به این نوع خال های که بعد از تولد روی پوست وجود دارند و ممکن است اندازه‌های متفاوت داشته باشند. خال ها بزرگ‌تر گاهی خطر ابتلا به ملانوم را افزایش می‌دهند و نیاز به پیگیری پزشکی دارند.
خال ها دیسپلاستیک
دیسپلاستیک خال های با شکل نامنظم، لبه‌های ناهموار یا تغییر رنگ هستند. این خالها می‌توانند در طول زمان تغییر کنند و در برخی موارد احتمال سرطانی شدن دارند، بنابراین بررسی آن‌ها توسط پزشک ضروری است.
خال ها اکتسابی
به خال های که بعد از تولد ظاهر می‌شوند و معمولا بی‌خطر هستند. اما اگر تعداد آن‌ها بیش از ۵۰ عدد باشد، خطر ملانوم افزایش‌یافته و بهتر است تحت‌نظر پزشک باشند.
خال ها اسپیتز
این نوع خالها که معمولا در کودکان و نوجوانان دیده می‌شوند و رنگی صورتی، قرمز یا قهوه‌ای دارند. تشخیص خوش‌خیم یا بدخیم بودن آن‌ها دشوار است و معمولا نیاز به بیوپسی دارند.
روش‌های برداشتن خال
برای برداشتن خال از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود که انتخاب آن‌ها بستگی به نوع و ویژگی‌های خال دارد. در ادامه، روش‌های مختلف برداشتن خال را توضیح می‌دهیم:
برداشتن خال ها با تراشیدن
در این روش، پس از تزریق بی‌حسی موضعی، پزشک با استفاده از تیغ جراحی یا ابزار مخصوص، خال را از سطح پوست می‌تراشد تا با پوست هم‌سطح شود. این روش معمولا برای خال ها کوچک و غیرسرطانی استفاده می‌شود و نیازی به بخیه ندارد.
روش رداشتن خالها با پانچ بیوپسی
مناسب برای خال ها کوچک و سطحی است. پزشک با استفاده از دستگاهی دارای تیغه دایره‌ای یا مربعی‌شکل، خال را از عمق مشخصی جدا می‌کند. این روش سریع و کم تهاجمی بوده و معمولا به بخیه نیاز ندارد، مگر اینکه زخم ایجادشده بزرگ باشد.
جدا کردن خال ها از پوست با جراحی برشی
این روش برای خال ها بزرگ، برجسته یا مشکوک به بدخیمی انجام می‌شود. پزشک با ایجاد برش عمیق‌تر، خال را به طور کامل خارج کرده و برای جلوگیری از جای زخم بزرگ، ناحیه را بخیه می‌زند. در صورت سرطانی بودن خال، ممکن است بخش بیشتری از پوست اطراف نیز برداشته شود.
برداشتن خال با لیزر
لیزر یکی از روش‌های غیرتهاجمی برای برداشتن خال است که در مقایسه با جراحی، مزایای قابل‌توجهی دارد. این روش به‌ویژه برای ازبین‌بردن خال ها کوچک، مسطح و عروقی بسیار مؤثر است و معمولا در نواحی حساس مانند پلک‌ها، صورت و بینی استفاده می‌شود.
روند درمان بسته به نوع و عمق خال، معمولا به ۲ تا ۳ جلسه نیاز دارد. یکی از مزیت‌های اصلی این روش، نبود درد و خونریزی و همچنین کاهش احتمال باقی‌ماندن جای زخم (اسکار) است. البته ممکن است محل خال برای یک تا دو ماه پس از درمان کمی قرمز و متورم باشد، اما این حالت به‌مرور برطرف خواهد شد.
برداشتن خال با کرایوتراپی یا فریز کردن
یکی دیگر از روش‌های برداشتن خال ها سطحی و غیرسرطانی کرایوتراپی یا فریز کردن است. در این روش، پزشک مقدار مشخصی نیتروژن مایع را با دستگاه مخصوص روی خال اعمال می‌کند. سرمای شدید باعث یخ‌زدگی سلول‌های خال و قطع خون‌رسانی به آن می‌شود، در نتیجه، خال به‌مرور از بین می‌رود.
این روش بدون نیاز به جراحی و برش انجام می‌شود، اما میزان کنترل پزشک بر عمق سرما محدود است. به همین دلیل، ممکن است سلول‌های سالم اطراف نیز آسیب ببینند یا نیاز به چند جلسه درمانی باشد. در برخی موارد، پس از فریز کردن ممکن است تاول‌های کوچکی روی پوست ایجاد شود که طی چند روز بهبود می‌یابند.
برداشتن خال با قلم پلاسما
قلم پلاسما یکی از روش‌های جدید و کم تهاجمی برای برداشتن خال ها سطحی و کوچک است. در این روش، دستگاه با ایجاد یک جریان الکتریکی ضعیف، هوا را بین پروب و پوست یونیزه کرده و یک قوس پلاسمایی ایجاد می‌کند. این قوس باعث تبخیر لایه‌های سطحی پوست شده و خال را بدون نیاز به برش یا بخیه از بین می‌برد. این روش مخصوصاً برای نواحی حساس صورت، مانند پلک و اطراف چشم، مناسب است.
چرا که علاوه بر دقت بالا، درد و خونریزی بسیار کمی دارد و جای زخم باقی‌مانده نیز معمولا کوچک‌تر از روش‌های جراحی است. البته، ممکن است محل درمان برای مدتی قرمز یا کمی متورم باشد، اما این عوارض معمولا طی چند هفته برطرف می‌شوند.
برداشتن خال با روشRF یا رادیو فرکانسی
روش RF یا رادیو فرکانسی یکی از تکنیک‌های مؤثر و سریع برای ازبین‌بردن خال و سایر ضایعات پوستی است. این روش با استفاده از امواج رادیویی با فرکانس بالای ۴ مگاهرتز و ایجاد گرمای ملایم، بدون نیاز به اعمال فشار یا برش فیزیکی، خال را به طور تدریجی از بین می‌برد.
در این روش، ابتدا پزشک ناحیه اطراف خال را با بی‌حسی موضعی آماده می‌کند. سپس به کمک دستگاه آر اف فرکشنال، خال به‌آرامی با الکترودهای میکروفیبر تراشیده می‌شود. این فرایند باعث تبخیر لایه‌های مختلف خال شده و به‌مرورزمان، پوست بازسازی می‌شود.
مراقبت‌های لازم بعد از برداشتن خال
پس از برداشتن خال، رعایت نکات زیر باعث بهبود سریع‌تر و جلوگیری از اسکار و چاله‌های عمیق می‌شود:
-تمیز و خشک نگه‌داشتن محل زخم تا ۴۸ ساعت بعد
-دست‌کاری و تحریک‌نکردن محل درمان
-استفاده از پمادهای تجویزشده و ترمیم‌کننده‌ها مانند “سیکالفیت” برای تسریع روند بهبودی و جلوگیری از عفونت مهم است.
– تا چند ماه از قراردادن ناحیه درمان شده در معرض نور مستقیم خورشید پرهیز کنید و از کرم‌های ضدآفتاب SPF بالا برای جلوگیری از لک استفاده کنید.
در صورت مشاهده علائمی مانند التهاب، خونریزی غیرعادی یا عفونت، باید به پزشک مراجعه کرد.
مراقبت‌های لازم بعد از برداشتن خال
نتیجه‌گیری درباره انواع خال ها و نحوه برداشتن خال ها
برداشتن خال، چه به‌دلایل پزشکی و چه برای زیبایی، می‌تواند از طریق روش‌های مختلفی انجام شود. هر کدام از این روش‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب آن‌ها بستگی به نوع و ویژگی‌های خال دارد.
مهم‌ترین نکته این است که انتخاب روش مناسب باید با مشورت پزشک متخصص انجام شود تا علاوه بر حفظ سلامت پوست، نتیجه مطلوب حاصل شود. همچنین، رعایت مراقبت‌های بعد از درمان تأثیر زیادی در جلوگیری از جای زخم و بهبود سریع‌تر پوست دارد.